Koop een fotoboek

Ik heb een fotoboek gemaakt van onze reportage door West Afrika. Een boek met 100 bladzijden gevuld met onze mooiste foto’s. Een fotoboek van 100 pagina’s voor € 100,=. Als jij zo’n boek koopt kunnen wij € 75,= inzetten voor de ondersteuning van onze vrienden in Afrika.

Lees hieronder waarom wij dit vragen.

Er is ook Corona in West Afrika

Wil jij een handje helpen?

Ik had je gewoon om 100,= euro willen vragen?

Inderdaad, ik had je heel brutaal 100,= euro willen vragen maar ik durfde niet. Weet je waarom niet? Ik durfde niet omdat ik simpelweg niet gewend bent om te vragen. Dat verandert wel als ik iets vraag voor een ánder. Marion en ik hebben ziel en zaligheid in West-Afrika achtergelaten. We komen er met regelmaat en het voelt voor ons als ’thuis’. En als er thuis iets aan de hand is dan moeten de handen uit de mouwen.

Even terug in de tijd

We willen je even meenemen,…terug in de tijd. Al 21 jaar reizen Marion en ik naar het West Afrikaanse land Gambia. In hoogtijdagen vier keer per jaar maar ook jaren niet. Vorig jaar in februari waren we er voor het laatst. In april wilden we terug. Het woord Corona had nog geen plaats in ons dagelijks taalgebruik. Het was nog iets dat zich China afspeelde.

Toerisme

Het land waar we zo van houden ‘leeft’ van het toerisme. Is het niet direct dan is het wel indirect.  Maar wat nu, als er door Covid-19 geen toerisme meer is? Als de stranden en de hotels leeg zijn. Als er geen backpackers meer een slaapplek en bescheiden ontbijt zoeken. Dan valt alles stil. Akelig stil, angstaanjagend stil. Er is dan geen cent inkomen meer.

Geen uitzicht, geen perspectief.

Afrikaanse overheden hebben niet dezelfde toegang tot de ‘vaccin markt’ als de Europese unie. Zij kunnen naar verwachting pas in 2023 beginnen met bescheiden vaccinatieprogramma’s. Zij hebben ook niet de middelen om overheidssteun te geven aan de noodlijdende bevolking. De samenleving verandert in een  ‘overlevingsgevecht’. Je kan geen rijst halen bij de buren zoals eerder. Want ook de buren hebben geen rijst.

Diepe vriendschap

Marion en ik willen daar, voor een paar mensen, iets aan doen. Bakarey Sawaneh met zijn vrouw en kinderen en Sabaty Yaya Bayo. Twee goede vrienden die we al 21 jaar kennen. Wekelijks hebben we contact via WhatsApp of telefonisch. Het spreekwoord, beter een goede buur dan een verre vriend, gaat dus niet altijd op. Bakarey, die wij Bax noemen, zit in een rolstoel en vindt financiële ondersteuning bij de toeristen rond de hotels. Sabaty bouwt en runt Rasta Kunda. Een klein en bescheiden Eco-camp met een paar door hem zelf gebouwde lodges. We mogen ons gelukkig prijzen met deze diepgewortelde vriendschappen die door de  jaren heen een deel van onze familie zijn geworden. Vrienden waar we mee lachen maar ook onze wederzijdse zorgen delen.

Hoe gaan we helpen?

Bax gaan we met een maandelijks bedrag ondersteunen. Dat is waar hij behoefte aan heeft en dat scheelt een hoop stress. Geld om eten te kopen en zijn gezin te onderhouden. Heel basaal helpen zodat hij kan voorzien in de primaire levensbehoeften. Voor Sabaty ligt dat anders. Hij woont 40 km van de bewoonde wereld. Dagelijks moet hij een wandeling van drie kwartier om wat vis te kopen. En dan, drie kwartier terug. Door een bescheiden solarsysteem heeft hij stroom. Stroom voor een kleine koelkast. Zo kan hij eten bewaren en hoeft hij niet dagelijks op ‘expeditie’ voor zijn maaltijd. Je mag er op rekenen dat wij voldoende ervaring hebben en goed hebben nagedacht wat écht helpend is.

Sabaty Yaya Bayo

We willen jullie voorstellen aan Sabaty,…en opmerkelijke en bijzondere 54 jarige man. Een man met een visie. Een man met een intelligente blik op de wereld. Als hij batterijen heeft is hij aan zijn kleine transistorradio gekluisterd om het wereldnieuws te volgen. De in zijn ogen zinloze en onnodige, vluchtelingenstroom vanuit West Afrika naar Europa houdt hem bezig.

Niamo bah kono

Sabaty woont Niamo bah kono wat vrij vertaald zoveel betekent als ‘wonen in het grote bos’. Op zo’n 200 meter van de kust nabij Gunjur bestiert hij een aantal eco Lodges. Kleine huisjes door hem zelf gebouwd samen met jonge mannen uit de omgeving. Met het beetje geld dat hij verdient aan de toevallige tourist houdt hij het in stand en probeert hij iets van ‘werkgelegenheid’ te verschaffen. Sabaty is er diep van overtuigd dat werkgelegenheid en perpectief de oplossing zijn voor de Europese vluchtelingenproblematiek. Hij heeft niet alleen die mening, hij doet er alles aan om bij te dragen aan de oplossing.

Preacher

Sabaty is een begenadigd speecher. Hij deelt zijn levensvisie met wie het maar horen wil. Van jongs af aan tot de dag van vandaag probeert hij met zijn kijk op de wereld andere te inspireren. Hij houdt jongeren de spiegel voor en wijst hun op de unieke kansen die in hun eigen land voor het oprapen liggen. Zelf heb ik er meerdere keren bij gezeten en ik was diep onder de indruk van Sabaty’s overtuigingskracht. Het maakt hem soms verdrietig dat er desondanks zovele jongeren kiezen voor de vlucht naar Europa via de ‘Back way’ . Dat is de levensgevaarlijke vlucht met het bootje over de Middellandse Zee.

Documentaire ‘The world should know’

Honderden gesprekken hadden we met Sabaty. Vaak tot diep midden in de nacht. De verschillende inzichten vlogen heen en weer. We voelen steeds dat meer mensen kennis zouden moeten kunnen nemen van zijn visie, zijn niet aflatend optimisme, zijn drang om bij te dragen aan verandering maar ook zijn twijfels over hoe het verder moet met Afrika in het algemeen. Dat deed ons besluiten een documentaire te maken over Sabaty Yaya Bayo. De titel van deze documentaire is ‘The world should know’. De wereld moet weten van Sabaty maar de wereld moet ook weten hoe een lokale Afrikaan denk over zijn samenleving en de vluchtelingenproblematiek.